با خیلی از دوستان که صحبت می کنم می گویند دلمان با کروبی است اما عقلمان با موسوی.
کروبی برنامه هایش بهتر است و موسوی ممکن است شانس بیشتری داشته باشد و بهتر است که در مرحله ی اول کار تمام شود.
اول از همه نباید فراموش شود که تمام این کانیدیداها تایید شده ی شورای نگهبان هستند و در اصل و فرعیات زیادی با هم هم عقیده و هم سو اما در لباس ها و نقش های مختلف. کارنامه ی همه ی آنها نشان می دهد که در گذشته اینان چه کردند و امروز چه کسانی اطراف آنها هستند. در گزارش امیر فرشاد ابراهیمی نکتهی جالبی دیدم که نوشته بود خانواده ی کسی که سعید حجاریان را ترور کرد در ستاد انتخاباتی میر حسین موسوی در حال فعالیت هستند. خب کاندیدای اصلاح طلب و ساخت و پاخت با قاتل اصلاح طلب؟ یا در آن طرف پرونده های اختلاس میلیاردی و چپاول سرمایه های کشور و حقوق شهروندی؟
مردم ایران هم همیشه در حال جو زدگی رای داده اند و معمولا معیار انتخابشان توانایی های رئیس جمهور در اداره ی کشور نیست و شاید خیلی از آنها از روی زیبایی پوسترها و یا دریافت یک بلیت فوتبال و یا یک کیلو سیب زمینی رای بدهند. شاید هم حق داشته باشند چون بدانند که همه ی اینها از یک کرباس هستند و فرقی نمی کند چه کسی رئیس حمهور شود پس بهتر است یم فوتبال مجانی و یا یک کیلو سیب زمینی مجانی بگیریم و خدا را شکر کنیم.
خیلی ها هم با دقت کاندیداها را مورد بررسی قرار می دهند و یکی را انتخاب می کنند اما آیا تعداد آنها در اکثریت است یعنی حداقل 51 درصد مردم اینطور عمل می کنند تا مطمئن باشیم می توانیم تغییر ایجاد کنیم؟
دعواهای زیادی پیش بینی می شود و امیدوارم که وضع مردم بدتر نشود و حداقل همین طور که هست بماند.
وب نوشت های من 
بیان دیدگاه